زمانی که امام علی علیه السلام مالک را فرمانروای مصر قرار داد در فرمان خود چنین در مورد خواص و عوام مردم بیان فرمودند:

باید محبوب ترین کارها نزد تو سازگارترینِ آنها با حق، و گسترده ترینِ آنها در عدالت، و فراگیرترینِ آنها در جلب رضایت مردم باشد; چه، نارضایىِ عموم مردم، رضایت خواص را بى اثر سازد در حالى که از نارضایىِ خواص، در برابر رضایت عموم مردم مى توان چشم پوشید.
این نورچشمى ها!
هیچ کس در روز تن آسایى گرانبارتر، و به هنگام بلا ناهموارتر، و به موقع اجراى دادگرى بى رغبت تر، و در وقت خواستن و طلب پافشارتر، و در برابر بخشش ناسپاس تر، و به گاهِ ردّ تقاضا دیرپذیرتر، و در سختى هاى روزگار ناشکیباتر از خواص نیست.
اصل، مردمند
و همانا این توده امّت و مردمند که تکیه گاه بلند دین، و جمعیّت انبوه مسلمین، و نیرویى آماده در برابر دشمنانند، پس باید پشتیبانیت از آنان، و گرایشت به ایشان باشد.